Ambulatoryjnie czy stacjonarnie – formy leczenia uzależnień
Terapia uzależnień może się odbywać w dwojaki sposób – w warunkach ambulatoryjnych i stacjonarnych. Ambulatoryjne leczenie uzależnień to terapia realizowana w miejscu zamieszania osoby uzależnionej. Przyjmuje postać spotkań indywidualnych lub grupowych organizowanych z określoną częstotliwością. Do jej zalet z pewnością należy zaliczyć fakt, iż nie wymaga odcinania się od rodziny oraz dotychczasowego trybu życia. Pozwala utrzymać pracę i zachować aktywność zawodową. Z drugiej strony w przypadku wielu pacjentów okazuje się nieskuteczna, przede wszystkim dlatego, że osoba chora nie zostaje w żaden sposób odseparowana od środowiska oraz osób nakłaniających ją do sięgnięcia po alkohol lub inną substancję psychoaktywną – po zakończonym spotkaniu osoba uzależniona wraca do domu, do swojego otoczenia i cały czas jest narażona na bodźce, które mogą się przyczynić do przerwania abstynencji.
Drugą formą leczenia uzależnień jest terapia stacjonarna. Terapia stacjonarna to forma leczenia realizowana w ramach pobytu w ośrodku zamkniętym. Tutaj, z dala od znanego środowiska oraz czynników wyzwalających nałóg osoba uzależniona znacznie łatwiej znosi brak alkoholu lub innej substancji psychoaktywnej, w czym dodatkowo pomagają terapeuci oraz lekarze podający odpowiednie środki farmakologiczne. Dzięki temu stacjonarna terapia uzależnień przynosi znacznie lepsze rezultaty i okazuje się efektywna w przypadkach, w których forma ambulatoryjna zawiodła.
W obydwu przypadkach sama terapia uzależnień przyjmuje postać spotkań indywidualnych i/lub grupowych. Coraz większą popularnością cieszy się również terapia zdalna, z zalet której mogą korzystać pacjenci na kolejnych etapach leczenia. Terapii zdalnej nie poleca się przed zakończeniem detoksu, ponieważ nie przynosi tak dobrych rezultatów jak spotkania bezpośrednie z terapeutą i grupą wsparcia.