Jak skończyć z hazardem? Jak się wyleczyć?

Uzależnienie od gier hazardowych należy do grupy uzależnień behawioralnych. Osoba uzależniona odczuwa niekontrolowaną potrzebę podejmowania określonych aktywności, w tym przypadku gry. Jednym z najbardziej niepokojących objawów wskazujących na rozwijające się uzależnienie od hazardu jest ciągła potrzeba przeżywania silnego napięcia, jaką osoba uzależniona realizuje grając o coraz wyższe stawki. Zarówno wygrana jak i przegrana w grze, motywuje uzależnionego do dalszej gry. 

Uświadomienie sobie problemu i jego akceptacja rodzi pytania o to, jak poradzić sobie z hazardem? Jak uwolnić się od uzależnienia i odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Odpowiedzią jest terapia uzależnień. 

Hazard 

Zanim odpowiemy na pytanie o to, jak wyleczyć się z hazardu, spróbujmy zdefiniować sam problem. Mianem hazardu określa się wszystkie gry o pieniądze lub inne dobra, w których o wyniku decyduje los. W grach hazardowych pojawia się określona stawka i możliwość wygranej, jednak nie decydują o niej ani Twoja wiedza, ani umiejętności. O wyniku gry każdorazowo decyduje przypadek. 

Gry hazardowe wzbudzają dużo emocji. Przez wiele osób są traktowane jako forma rozrywki, sposób na odstresowanie się. Hazard może być realizowany w ramach różnych rodzajów. Wyróżniamy tu cztery podstawowe:

• rekreacyjny, 
• rozrywkowy, 
• problemowy, 
• patologiczny. 

Co istotne wszystkie rodzaje hazardu mogą prowadzić do uzależnienia. Wiele zależy w tym przypadku od predyspozycji danej jednostki oraz sytuacji, w jakiej się aktualnie znajduje.

Hazard – Uzależnienie 

Uzależnienie od hazardu, nazywane także patologicznym hazardem lub hazardem kompulsywnym, to poważne zaburzenie psychiczne, które prowadzi do utraty kontroli nad potrzebą grania. Osoba uzależniona nie potrafi przerwać uczestnictwa w grach losowych, mimo świadomości strat finansowych, problemów rodzinnych czy zawodowych.

Cechy uzależnienia od hazardu:

• silna potrzeba podejmowania ryzykownych zakładów mimo negatywnych konsekwencji,

• wzrost tolerancji objawiający się potrzebą grania za coraz większe stawki,

• utrata kontroli objawiająca się niemożnością zaprzestania grania mimo prób,

• objawy odstawienia, takie jak drażliwość, niepokój, bezsenność po przerwaniu hazardu,

• kłamstwa i ukrywanie skali problemu przed bliskimi.

Jak poradzić sobie z hazardem? Terapia dla hazardzisty 

Podstawą skutecznego leczenia uzależnienia od hazardu jest gotowość pacjenta do podjęcia środków zaradczych. Tak długo, jak długo dana osoba wypiera problem lub go bagatelizuje podjęcie skutecznej terapii nie jest możliwe. Nie pomoże nam w tym przypadku, ani publiczny, ani prywatny ośrodek odwykowy. 

Na terapię najczęściej zgłaszają się osoby, które przestały radzić sobie z negatywnymi konsekwencjami swojego uzależnienia. Podobnie jak inne uzależnienia, uzależnienie od gier hazardowych rozwija się stopniowo. Przez długi czas osoba uzależniona może być przekonana, iż w pełni kontroluje swoją grę i w dowolnie wybranym momencie jest w stanie odejść od przysłowiowego stołu. Rzeczywistość wygląda jednak inaczej. Uzależnienie powstaje zanim zdajemy sobie z tego sprawę. Pierwszymi osobami, które obserwują niepokojące objawy są nasi najbliżsi. Jednak ich emocje, podobnie jak uzależnienie hazardzisty, jest zależne do fazy choroby, a na początku zazwyczaj towarzyszą im wątpliwości. Nie chcą oskarżać bliskiej sobie osoby o hazard, usprawiedliwiają coraz częstszą grę i coraz wyższe przegrane. 

Hazard: Jak się uwolnić od zaburzeń zachowania?

Leczenie uzależnienia od hazardu w dużej mierze polega na szukaniu przez specjalistów przyczyn, które popychają osobę uzależnioną do gry. Na tym etapie pacjent poznaje neurologiczne i psychologiczne podłoże swojego problemu, co jest niezbędne do tego, aby rozpocząć wspólnie z terapeutą pracę nad zmianą myślenia, a w konsekwencji zachowania. W przypadku leczenia hazardu bardzo ważną rolę dogrywa nauka relacji społecznych oraz nauka radzenia sobie ze stresem. To stres bywa częstym czynnikiem popychającym nas do podejmowania aktywności związanych z podwyższeniem poziomu adrenaliny. Głównym celem tak opracowanej terapii jest zmiana niezdrowego zachowania hazardowego, która koncentruje się  na nowym myśleniu o hazardzie. Jednocześnie osoba uzależniona zostaje wyposażona w narzędzia, dzięki którym powinna być w stanie poradzić sobie z problemami dnia codziennego bez uciekania w gry na pieniądze. 

Uwolnić się od hazardu krok po kroku: Jak wyleczyć się z hazardu?  

Najlepsze wyniki przynosi leczenie stacjonarne. Pozwala ono ograniczyć pokusy, a także czynniki, które determinują nałogową grę hazardową. Terapię rozpoczyna się zwyczajowo od diagnozy, na podstawie której terapeuta przygotowuje plan pracy z pacjentem i dobiera metody i techniki pracy terapeutycznej. Podczas leczenia wykorzystuje się różne metody, w tym terapię indywidualną i grupową. Pozwala to w sposób kompleksowy rozpocząć walkę z uzależnieniem. Istotnym elementem terapii jest również pomoc w układaniu planu spłaty długów i naprawy relacji z najbliższymi.

Leczenie hazardu

Leczenie hazardu to proces, który wymaga zarówno specjalistycznej pomocy, jak i zaangażowania samej osoby uzależnionej. Uzależnienie od hazardu – podobnie jak każde inne uzależnienie behawioralne – nie znika samoistnie i zazwyczaj pogłębia się z czasem, prowadząc do poważnych konsekwencji emocjonalnych, finansowych, rodzinnych i społecznych.

Podstawą terapii jest psychoterapia, najczęściej w nurcie poznawczo-behawioralnym, która pomaga pacjentowi zrozumieć mechanizmy stojące za przymusem grania, a następnie zmienić schematy myślenia i zachowania. Celem terapii jest wypracowanie zdrowych strategii radzenia sobie ze stresem, napięciem emocjonalnym oraz impulsem do grania.

W leczeniu hazardu stosuje się:

• terapię indywidualną,
• terapię grupową, 
• terapie rodzinne lub par.

Im szybciej osoba uzależniona zgłosi się po pomoc, tym większe ma szanse na skuteczne wyjście z nałogu i odbudowanie swojego życia. Leczenie hazardu to nie tylko walka z przymusem grania. To także proces odbudowy poczucia własnej wartości, relacji z bliskimi i kontroli nad codziennością.